- علی تبریزی شافعی (عَ یِ تَ)
ابن عبدالله بن ابی الحسن اردبیلی تبریزی شافعی، ملقّب به تاج الدین و مکنّی به ابوالحسن. نام او را به صورت علی بن عبدالله بن حسین بن ابی بکر نیز ذکر کرده اند. وی مفسر و محدث وفقیه و اصولی و ریاضی دان و متکلم و نحوی بود و علم طب نیز می دانست. او در سال 667 یا 674 یا 677 هجری قمری در اردبیل از شهرهای آذربایجان متولد شد و ساکن تبریز گردید سپس به مکه و از آنجا به مصر رفت و در سال 746 یا 749 هجری قمری در قاهره درگذشت. او راست: 1- التذکره، در حساب. 2- حاشیه بر شرح الحاوی الصغیر قزوینی، در فروع فقه شافعی. 3- مبسوطالاحکام فی تصحیح ما یتعلق بالکلم و الکلام، از شرح کافیۀ ابن حاجب. 4- مختصر علوم الحدیث ابن صلاح. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 134). و صاحب معجم المؤلفین مآخذ ذیل را نیز ذکر کرده است: الوافی صفدی ج 12 ص 93. فهرس مخطوطات الظاهریه. الدررالکامنۀ ابن حجر ج 3 ص 72. شذرات الذهب ابن عماد ج 6 ص 148. حسن المحاضرۀ سیوطی ج 1 ص 315. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 626 و 1375. بغیهالوعاه سیوطی ص 339. معجم الاطباء احمد عیسی ص 307. ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 424. هدیهالعارفین بغدادی ج 1 ص 719. الاعلام زرکلی ج 5 ص 121. و نیز رجوع به تاج الدین (ابومحمد علی بن...) شود